Κείμενο
Σήμερα θέλω να σας παρουσιάσω ένα θέμα εμβόλιμα και να απαντήσω μια ερώτηση που διαβάζω συχνά στα σχόλια. Η ερώτηση που μου γράφετε συχνά στα σχόλια είναι αν τρώω κρέας. Η απάντηση είναι ότι δεν τρώω κρέας, αλλά θα ήθελα να αφιερώσω λίγο χρόνο να εξηγήσω ακριβώς τη σχέση μου με το κρέας. Από μικρός λάτρευα το κρέας και το θεωρούσα το νοστιμότερο φαγητό. Ειδικά το ψητό κρέας. Σε αυτό δεν ήμουν καθόλου διαφορετικός από τα υπόλοιπα παιδιά και τους υπόλοιπους νέους της ηλικίας μου. Παρόλα αυτά, οι γονείς μου, και ειδικά ο πατέρας μου, επέμενε ότι το κρέας πρέπει να το καταναλώνουμε με μετρό. Όταν πήγα να σπουδάσω ιατρική μελετούσα κυρίως τα ιατρικά συγγράμματα τα οποία είχαν κυκλοφορήσει τη δεκαετία του 90, τα οποία είχαν βασιστεί στα επιστημονικά πειράματα που είχαν δημοσιευθεί από τη δεκαετία του 60 μέχρι τη δεκαετία του 80. Εκείνη η περίοδος λοιπόν ήταν μία περίοδος που όλοι οι ειδικοί είχαν συμπεράνει ότι για όλα φταίει το κρέας στη διατροφή μας. Αυτό το μήνυμα ήταν αυτό που διάβαζα συχνότερα στα βιβλία ιατρικής. Μου φαινόταν ότι το κρέας έφταιγε για τα πάντα: την χοληστερίνη, το ουρικό οξύ, κάποιες μορφές καρκίνου, τις καρδιοπάθειες, τα εγκεφαλικά και άλλα. Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι πολύ πιο πολύπλοκη από αυτό, και είναι άδικο να πούμε ότι το κρέας φταίει για όλα αυτά. Από την δεκαετία του 90 και μετά αυτό άρχισε να γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο. Έγινε μία προσπάθεια να χωριστεί το κρέας σε λιπαρό και αλιπο, δαιμονοποιώντας το λιπαρό κρέας και αθωώνοντας το άλιπο. Ούτε αυτό όμως αποδείχθηκε σωστό. Αυτή τη στιγμή, πιστεύω ότι το κρέας δεν είναι ούτε καλό, ούτε κακό. Κάποιοι άνθρωποι καλό είναι να τρώνε λιγότερο ή και καθόλου, ενώ κάποιοι άλλοι άνθρωποι πρέπει να τρώνε περισσότερο από αυτό που τρώνε. Σήμερα έχουμε τα εργαλεία για να εξατομικεύσούμε την ποσότητα του κρέατος που μπορούμε να καταναλώνουμε με ασφάλεια κάνοντας εξετάσεις αίματος και ρυθμίζοντας ανάλογα την χοληστερίνη, το ουρικό οξύ και άλλα. Όμως εγώ γαλουχήθηκα επιστημονικά σε μία περίοδο που
το κρέας είχε δαιμονοποιηθεί. Η ενασχόλησή μου με την υγιεινή διατροφή και τον τρόπο ζωής συνέπεσε με τη δαιμονοποίηση του κρέατος. Έτσι αποφάσισα να κόψω το κρέας. Δεν τρώω κρέας εδώ και 15-20 χρόνια, αν και αυτή τη στιγμή ο λόγος ο οποίος με έκανε να κόψω το κρέας, δηλαδή η πίστη μου ότι η διατροφή μου θα γίνει καλύτερη, δεν υφίσταται πια. Δεν πιστεύω ότι αν κάποιος κόψει το κρέας υποχρεωτικά η διατροφή του θα γίνει καλύτερη. Φυσικά, η διατροφή μου είναι καλύτερη από τότε, αλλά αυτό όχι γιατί έκοψα το κρέας, αλλά γιατί έκοψα πολλές επεξεργασμένες τροφές, και εμπλούτισα πολύ τη διατροφή μου σε όσπρια, λαδερά, λαχανικά, φρούτα, ψάρια και ξηρούς καρπούς που είναι ότι πιο υγιεινό μπορούμε να τρώμε. Δεν πιστεύω ότι αν έτρωγα και λίγο κρέας η διατροφή μου θα ήταν χειρότερη. Άρα, αν με ρωτήσει σήμερα κάποιος γιατί δεν τρώω κρέας, μάλλον θα του απαντήσω περισσότερο από κεκτημένη ταχύτητα. Δηλαδή ότι το έκοψα κάποτε πιστεύοντας ότι αυτό θα είναι καλύτερο για την υγεία μου, αλλά σήμερα δεν το πιστεύω αυτό. Η σωστή διατροφή έχει να κάνει και με το τι τρώμε και με το τι δεν τρώμε. Συχνά ακούω κάποιον να μου λέει “δεν τρώω ζάχαρη”, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ αυτόματα ότι η διατροφή του είναι σωστή. Σίγουρα είναι καλό να μην τρώμε ζάχαρη, αλλά αυτό δεν κάνει αυτόματα τη διατροφή μας πολύ καλύτερη. Η σωστή διατροφή ορίζεται και από αυτά που τρώμε και από αυτά που δεν τρώμε. Για πολλούς ανθρώπους πιστεύω ότι εάν τρώνε λίγο κρέας σε καμία περίπτωση δεν κάνει κακό στην υγεία τους. Αν όμως δω κάποιον ασθενή να έχει αυξημένη χοληστερίνη, αυξημένο ουρικό οξύ, ιστορικό καρδιοπάθειας στην οικογένειά του και κάποιες άλλες παθήσεις, θα συζητήσω την πιθανότητα και την ανάγκη να μειωθεί ή και να διακοπεί τελείως το κρέας. Πιθανόν όμως να μην είναι το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να διακοπεί. Σας ευχαριστώ πολύ.
0 Σχόλια