Κείμενο

Είμαι σίγουρος ότι όλοι γνωρίζετε για τον πόλεμο του Βιετνάμ τη δεκαετία του ‘60 και του ‘70. Αυτό που οι περισσότεροι όμως δεν γνωρίζετε είναι για ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που περίμεναν στην Αμερική από αυτόν τον πόλεμο, το οποίο τελικά δεν χρειάστηκε να το αντιμετωπίσουν. Στο Βιετνάμ ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι φαντάροι ήταν τα μεγάλα ποσοστά των Αμερικανών στρατιωτών που ήταν εξαρτημένοι από την ηρωίνη. Στο Βιετνάμ, το ποσοστό των στρατιωτών που ήταν εξαρτημένοι από ηρωίνη άγγιζε το 20%. Δηλαδή ένας στους πέντε στρατιώτες ήταν εξαρτημένος από ένα πολύ ισχυρό ναρκωτικό. Ο συνολικός αριθμός των ατόμων που ήταν εξαρτημένοι από ηρωίνη υπολογίζεται σε περισσότερο από 100.000 στρατιώτες. Πολλοί ειδικοί είχαν προβληματιστεί τι θα γίνουν όλοι αυτοί οι εξαρτημένοι όταν επιστρέψουν στην Αμερική. Για να αντιμετωπίσουν αυτό το τεράστιο πρόβλημα οι ειδικοί σχεδίασαν ειδικά κέντρα υποδοχής βετεράνων ναρκομανών και ειδικά κέντρα απεξάρτησης με πολύ εξελιγμένα προγράμματα καθοδήγησης και επανένταξης των εξαρτημένων βετεράνων. Με το πρόβλημα ασχολήθηκαν ειδικοί από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Αμερικής, ειδικοί που για χρόνια ασχολούνταν με εξαρτήσεις. Όλα αυτά τα προγράμματα κόστισαν εκατομμύρια δολάρια και όλα αυτά τα εκατομμύρια δολάρια πήγαν χαμένα. Σε αυτά τα προγράμματα απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης δεν εμφανίστηκε πρακτικά κανείς. Από τα δεκάδες χιλιάδες άτομα που περίμεναν αυτά τα κέντρα να υποδεχτούν και να καθοδηγήσουν στην ένταξη τους στην κοινωνία, εμφανίστηκαν μερικές εκατοντάδες. Γιατί έγινε αυτό; Πώς έγινε αυτοί οι άνθρωποι που ήταν τόσο ισχυρά εξαρτημένοι από ένα τόσο δυνατό ναρκωτικό για πολλά χρόνια, όταν επέστρεψαν στη χώρα τους να σταματήσουν να κάνουν ναρκωτικά έτσι απλά. Ήταν ένα μυστήριο που χρειάστηκαν άλλοι τόσοι ειδικοί για να το απαντήσουν. Η απάντηση τελικά αυτού του μυστηρίου ήταν πιο απλή από αυτή που μπορείτε να φανταστείτε. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένα μυστήριο. Οι βετεράνοι στρατιωτικοί,


Ad


φεύγοντας από το μέτωπο άφησαν την εξάρτησή τους από το ισχυρό ναρκωτικό πίσω στο Βιετνάμ μαζί με τη στρατιωτική τους εξάρτηση, δηλαδή τη στολή τους, το όπλο τους, το κράνος και το σακίδιό τους. Αυτό έγινε γιατί στο περιβάλλον που επέστρεψαν, στη χώρα τους, στην οικογένειά τους, στην παρέα τους, στις παλιές τους συνήθειες, τα ναρκωτικά δεν είχαν κανέναν χώρο. Οι φίλοι τους διασκέδασαν χωρίς να κάνουν ναρκωτικά. Η οικογένειά τους περνούσε τη μέρα της χωρίς ναρκωτικά. Η κοπέλα που τους περίμενε να επιστρέψουν από το μέτωπο δεν έδινε περιθώρια για τέτοιες καταχρήσεις και τέτοιες μορφές διασκέδασης. Όλα αυτά τα σήματα που ενεργοποιούσαν την ανάγκη για κατάχρηση δεν υπήρχαν πια. Τα γονίδια τους δεν άλλαξαν. Ο εγκέφαλος τους δεν άλλαξε. Αυτό που άλλαξε ήταν ο περίγυρός τους. Και αυτό ήταν αρκετό ώστε για τουλάχιστον του 95% των βετεράνων να κάνει την εξάρτηση τους από αυτό το σκληρό ναρκωτικό παρελθόν. Τώρα μπορεί να αναρωτιέστε, τι σχέση μπορεί να έχει ο πόλεμος του Βιετνάμ και οι βετεράνοι ναρκομανείς με τη σωστή διατροφή; Όταν προσπαθούμε να αλλάξουμε τη διατροφή μας πρέπει να φροντίσουμε να αλλάξουμε και το περιβάλλον μας. Δεν μπορούμε να βασιστούμε στη δύναμη της θέλησης μας να μας προστατεύει συνέχεια από όλες τις λιχουδιές που μας πολιορκούν. Κάθε μέρα θα έρθουμε αντιμέτωποι με δεκάδες ευκαιρίες να καταναλώσουμε υπέροχες λιχουδιές. Είναι αδύνατο να λέμε πάντα όχι. Είναι ευκολότερο και πολύ αποτελεσματικότερο να μειώσουμε τις λιχουδιές που ερχόμαστε αντιμέτωποι. Αυτό θα μειώσει δραματικά την πιθανότητα να φάμε μια τροφή σκουπίδι. Νωρίτερα όμως είπαμε για τα γονίδια. Αλήθεια, πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν τα γονίδιά μας στην πιθανότητα να έχουμε αυξημένο βάρος; Πόσο μπορεί να επιδράσουν τα γονίδια στο να πάρουμε κιλά; Αν σας ενδιαφέρει να μάθετε αυτή την ερώτηση σας, συστήνω να δείτε το βίντεο που εμφανίζεται τώρα δεξιά μου για να μάθετε την απάντηση. Ευχαριστώ πολύ.


Ad


Σχετικά Βίντεο

0 Σχόλια

Σχολιάστε