Κείμενο

Μέχρι στιγμής έχουν ανακαλυφθεί 400 διαφορετικές ορμόνες που με κάποιον τρόπο επηρεάζουν την όρεξη. Αν το σκεφτείτε αυτό συνειδητοποιείτε γιατί είναι τόσο δύσκολο να αναπτύξουμε φάρμακα τα οποία μπορούν να επηρεάσουν την όρεξη μακροχρόνια. Πρακτικά σημαίνει ότι, φτιάχνοντας ένα φάρμακο που μπλοκάρει τη μία ορμόνη, οι υπόλοιπες 399 τροποποιούνται ανάλογα ώστε να εξασφαλίσουν ότι η ποσότητα της τροφής που θα καταναλώσουμε δεν αλλάζει. Η πείνα μας δηλαδή παραμένει ίδια. Φυσικά δεν έχουν όλες οι ορμόνες την ίδια σημασία, και μερικές ορμόνες είναι αρκετά πιο σημαντικές, όπως η γκρελίνη. Ένα γεύμα επηρεάζει τα επίπεδα γκρελίνης στο αίμα και κατ’ επέκταση αυτά επηρεάζουν την πείνα μας. Παρόλα αυτά, φαίνεται ότι η προσδοκία μας για μία τροφή επηρεάζει τη γκρελίνη με έναν απρόσμενο τρόπο. Εξηγώντας αυτή τη διαδικασία θα καταλάβετε γιατί ποτέ δεν πρέπει να τρώτε τίποτα πού είναι η “διαίτης”. Για να καταλάβετε λίγο καλύτερα την έρευνα που θα αναφερθώ σήμερα πρέπει να πω δυο λόγια για τη κγρελίνη. Η γκρελίνη παράγεται κυρίως από τα κύτταρα στο στομάχι μας όταν περάσει κάποια ώρα από το τελευταίο γεύμα. Όσο περνάνε οι ώρες από το τελευταίο γεύμα η παραγωγή γκρελίνης ανεβαίνει και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να νιώθουμε περισσότερη πείνα. Όταν η γκρελίνη φτάσει αρκετά ψηλά η πείνα μας είναι μεγάλη και μας αναγκάζει να φάμε κάτι. Όταν φάμε, τα επίπεδα της γκρελίνης επιστρέφουν στα χαμηλά. Οι έρευνες έχουν αποδείξει ότι το ίδιο γεύμα επηρεάζει με τον ίδιο τρόπο την γκρελίνη στο αίμα, γιατί η καταστολή της παραγωγής της εξαρτάται από την παρουσία θρεπτικών συστατικών στο στομάχι, δηλαδή υδατανθράκων, λιπαρών και πρωτεϊνών. Αλλά όπως πάντα, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Έτσι τουλάχιστον φάνηκε σε ένα πείραμα που έδωσαν σε μία ομάδα ανθρώπων να δοκιμάσει δύο παγωτά. Οι συμμετέχοντες της μελέτης δεν γνώριζαν ότι στην πραγματικότητα έτρωγαν ακριβώς το ίδιο παγωτό, γιατί τους είχαν πει ότι το ένα παγωτό είναι η φουλ έκδοση με όλα τα λιπαρά που περιέχει 620 θερμίδες, ενώ το δεύτερο


Ad


παγωτό ήταν μία light εκδοχή, μία εκδοχή “διαίτης”, που είχε μόλις 140 θερμίδες. Θα περιμέναμε ότι εφόσον τρώμε το ίδιο φαγητό, με τις ίδιες θερμίδες, την ίδια γεύση και την ίδια όψη, θα περιμέναμε η απάντηση του σώματός μας σε βιοχημικό επίπεδο να ήταν ακριβώς η ίδια. Στην πραγματικότητα όμως ήταν τελείως διαφορετική! Όταν τα άτομα έφαγαν την έκδοση του παγωτού που νόμιζαν ότι ήταν “διαίτης”, δεν απάντησαν μόνο ότι ένιωσαν λιγότερο κορεσμό και ότι πείνασαν πολύ πιο σύντομα μετά, αλλά αυτό επιβεβαιώθηκε και με τα επίπεδα της γκρελίνης στο αίμα τους. Η απόκριση δηλαδή της γκρελίνης στο αίμα ήταν τελείως διαφορετική ανάλογα με την προσδοκία του ατόμου για τις θερμίδες που περιέχει στο γεύμα το οποίο θα φάει. Με απλά λόγια, αν τρώτε κάτι το οποίο θεωρείτε ότι είναι “διαίτης” αυτό θα σας χορτάσει για λιγότερη ώρα, ανεξάρτητα από τις θερμίδες που περιέχει. Καλύτερα λοιπόν να τρώμε τα φαγητά τα κανονικά, τα απλά που γνωρίζουμε πώς λειτουργούν στο σώμα μας και να αποφύγουμε τα προϊόντα “διαίτης” που μας ξεγελάνε ότι πεινάμε γρηγορότερα. Ευχαριστώ πολύ.


Ad


Σχετικά Βίντεο

0 Σχόλια

Σχολιάστε