Κείμενο
Σε αυτή τη σειρά των βίντεο αναφέρομαι στη σχέση της ψυχολογίας και της διατροφής και ήδη φτάνουμε προς το τέλος της πρώτης δεκάδας αυτών των βίντεο και δεν έχουμε μιλήσει για το αγαπημένο θέμα των ψυχολόγων και των ψυχοθεραπευτών. Τους γονείς μας. Μέσα από αυτά τα βίντεο έχω παρουσιάσει πολλά πράγματα που σχετίζονται με την πιθανότητα να εμφανίσει κάποιος παχυσαρκία, μιλώντας για πράγματα που μερικά είναι σχεδόν αυτονόητα και για κάποια άλλα που είναι σχεδόν αδιανόητα. Σε όλα αυτά έχω παρουσιάσει μελέτες που εξηγώ πώς συνδέονται με τη διατροφική συμπεριφορά και συχνά με διαταραχές του βάρους. Ήρθε λοιπόν η ώρα να παραπονεθούμε για τους γονείς μας! Οι πρώτοι μήνες ανάπτυξης ενός παιδιού είναι οι σημαντικότεροι. Αν το βρέφος απολαμβάνει από τους ενήλικες που το φροντίζουν, συνήθως τους γονείς του, απεριόριστη αγάπη και φροντίδα, τότε είναι πολύ πιθανό να γίνει ένας ασφαλής και σίγουρος ενήλικας που θα αντιμετωπίζει τον κόσμο με αισιοδοξία και περιέργεια και θα είναι ευχάριστο να συνυπάρχει κάποιος μαζί της ή μαζί του. Θα μπορέσει να αναπτύξει σχέσεις σωστές και ισορροπημένες που θα οδηγήσουν στη δημιουργία της δικής της ή δική του οικογένειας. Αν η σύνδεση όμως ανάμεσα στο βρέφος και αυτόν που το φροντίζει δεν γίνει σωστά, τότε είναι πολύ πιθανό να υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και η πιθανότητα να γίνει ένας υπεύθυνος και αισιόδοξος ενήλικας μειώνεται σημαντικά. Το ποσοστό μείωσης εξαρτάται από το πόσο φτωχή ή ατελής ήταν η σύνδεση με τον ενήλικα που φρόντιζε το παιδί. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα, ένα από τα οποία είναι η αυξημένη πιθανότητα να εμφανιστεί παχυσαρκία στην εφηβεία. Η μελέτη στην οποία αναφέρομαι αφορά εφήβους 15 χρονών που είχαν συμμετέχει σε μία μελέτη κατά τους πρώτους μήνες της ζωής τους και είχε αξιολογηθεί η σύνδεση με τον ενήλικα που τους φρόντιζε ως βρέφη. Αρκετά χρόνια μετά χίλια από αυτά τα παιδιά που συμμετείχαν σε εκείνη τη μελέτη ζυγίστηκαν και κατατάχθηκαν πώς παχύσαρκα ή
όχι. Η μελέτη συμπέρανε το εξής: όσο πιο καλής ποιότητας ήταν η σύνδεση ανάμεσα στο βρέφος και τον ενήλικα που το φρόντιζε τόσο λιγότερη ήταν η πιθανότητα εμφάνισης παχυσαρκίας. Τα παιδιά που είχαν τη χειρότερη σύνδεση με τον ενήλικα που τα φρόντιζε ήταν 2,5 φορές πιο πιθανό να είναι παχύσαρκα από τα παιδιά που είχαν αναπτύξει καλή σύνδεση. Σκεφτείτε το αυτό πριν βιαστείτε να κουνήσετε το δάχτυλο σε κάποιον που πιστεύετε ότι έχει παραπάνω κιλά από αυτά που πιστεύετε ότι πρέπει να έχει. Ευχαριστώ πολύ.
0 Σχόλια